Film nie jest pozbawiony wad. Konflikt kulturowy, o jakim pisze dystrybutor, nie wysuwa się bynajmniej na plan pierwszy. Tym, co powoduje, iż Stary Chu nie może się porozumieć z synową-Amerykanką jest nieznajomość (wzajemna) języków swoich rozmówców. I, w gruncie rzeczy, tylko ona. Główny bohater próbuje się odnaleźć, jako nauczyciel tai-chi w jedynej chińskiej szkole w okolicy. Tutaj spotyka nauczycielkę gotowania, panią Chen, podobnie, jak on wdowę, do której zaczyna odczuwać miętę. ;P Tymczasem synowa-pisarka nie może pogodzić się z obecnością w domu teścia i próbuje przekonać męża do kupienia większego mieszkania, w którym (ze względu na jego rozmiar) nie musiałaby cały dzień obserwować poczynań teścia i się nim opiekować. Emocje narastają...
Ang Lee nie demonizuje synowej, wbrew temu, co mogłoby wynikać z powyższego opisu. Wręcz przeciwnie. Patrzy na wszystkich swoich bohaterów ze zrozumieniem. Aktorów prowadzi świetnie. Najlepiej wypada Sihung Lung jako pan Che -przesympatyczny, pogodzony ze światem staruszek, któremu tai-chi pomogło przetrwać po tragicznych wydarzeniach z przeszłości.
Chwilami szwankuje psychiczne uzasadnienie poczynań postaci (np. w scenie, w której syn pana Che wybucha gniewem i rozwala połowę mieszkania).
Mimo tych niedociągnięć widać już rękę przyszłego Anga Lee. Reżysersko całość jest bardzo wyważona, doskonale skupiona na detalu i na subtelnym budowaniu uczuciowych zależności pomiędzy bohaterami. Dlatego z czystym sercem mogę dać 7/10. :)