Moim zdaniem. Niedoceniony niesłusznie. To nie miało być (i nie jest) wielkie widowisko historyczne o wojnie secesyjnej. Co nie zmienia faktu, że sceny walk (nawet te westernowe w pierwszych trzydziestu minutach filmu) są wyreżyserowane znakomicie.

Znacznie ciekawsze są jednak fragmenty bardziej kameralne, sceny czytania listów, dyskusji w tej "chatce" wybudowanej w środku lasu, kiedy poznajemy Sue Lee Shelly, homoerotyczne podteksty w scenach z udziałem Jake'a i Jacka Bulla Chilesa (kiedy Jack Bull budzi się tuż przed tym, jak usuną mu rękę - nie pyta o Sue Lee, tylko o Jake'a, a później żegna się z nim, nie z nią, dotykając łagodnie jego policzka; ciekawa jest też scena rozmowy między nimi o "plusach" utraty palca), wreszcie: rodzący się "związek" Jake'a i Sue Lee, który jest zupełnie aseksualny (tak, tak -kończy się nocą poślubną, ale wolny jest od szalonej namiętności, a swoje zwieńczenie osiąga jakby mimochodem), ale przy tym: bardzo urokliwy (spokój tego związku jest tym bardziej uderzający, że rozgrywa się na obrzeżach działań wojennych -rodzina staje się nadzieją dla kraju zniszczonego przez konflikt secesyjny). Interesująca jest też postać Holta, bardzo niestereotypowego Murzyna z Południa.
Wszystko składa się w bardzo ciepłą (to film o przyjaźni przede wszystkim) i nie tak oczywistą (bynajmniej nie proamerykańską, czy anty-Południową -wręcz przeciwnie: źli są po obu stronach) historię. Warto obejrzeć. Jak dla mnie: 8/10.