Ten film jest podsumowaniem postawy wobec Boga określanej mianem "wierzącego agnostyka" czyli osoby która wie że nie można udowodnić (obecnie) istnienia Boga ale ze swoich powodów w niego wierzy (wsparcie w trudnych chwilach, zakład Pascala itp.).

Tak samo Pi mówi na koniec że w obu historiach skutek jest ten sam, cierpienie jest to samo i obie nie mają wpływu na świat (np zidentyfikowanie przyczyn katastrofy żeby uniknąć jej w przyszłości). Nie można też wskazać która historia "realna" -> "nie ma Boga" czy "baśniowa" -> "jest Bóg" jest prawdziwa. Mimo to wybiera on historię baśniową bo sprawia że łatwiej jest ją zaakceptować niż drugą wersję. Mógłby mieć tysiąc innych motywacji żeby wybrać tą lub drugą historię. To jest, moim zdaniem, przesłanie filmu.

Czy jest uniwersalne i prawdziwe to już jest inna para kaloszy.